Andrzej Lachowicz – pionier intelektualnej fotografii polskiej, należy do nielicznego grona artystów medialnych, których twórczość wpłynęła w znaczącym stopniu na rozwój sztuki XX wieku w Polsce.
Artysta zajmuje się fotografią od końca lat sześćdziesiątych. Tworzy także filmy i zapisy wideo. Jest czynnym teoretykiem sztuki, publikuje i ogłasza swoje badania nad językiem fotografii, która jego zdaniem jest narzędziem perswazji wizualnej i intelektualnej.
Stylistycznie forma Lachowicza związana jest z medium fotografii. Analiza języka medium zbliża artystę do nurtu konceptualnego, który rozwija się w Polsce we Wrocławiu właśnie w latach siedemdziesiątych. Lachowicz jest współzałożycielem galerii PERMAFO (skupiającej m.in. Natalię LL i Zbigniewa Dłubaka), która była jednym z najważniejszych ośrodków konceptualizmu polskiego.
Większość prac Lachowicza cechuje dążenie do nadania im ciągłości, seryjności. Nie chodzi jednak o zatrzymanie czasu i ukazanie fragmentu rzeczywistości, lecz o ukazanie pewnego nieuchwytnego, złożonego i będącego w ciągłym ruchu stanu. Negacja bezpośredniego odwzorowania świata przez sztukę, a zwłaszcza fotografię, znajduje teoretyczną podbudowę w licznych tekstach Lachowicza, m.in. „Perswazja wizualna i mentalna” (1972), „Poziomy energetyczne sztuki” (1978), „Zwątpienie i nadzieja” (1986).
Do najważniejszych cykli w twórczości Lachowicza należą CIEŃ (1968), TOPOLOGIE oraz TRANSGRESJE z lat siedemdziesiątych i późniejsze – ENERGIE LUZU oraz ENERGIE UPADKU. Oprócz tych znanych prac mających niewątpliwy wpływ na rozwój sztuki w Polsce artysta tworzy obrazy, poezję, a także bogatą i interesującą serię fotografii reportażowej nie mieszczącej się w żadnym nurcie awangardowym.
Andrzej Lachowicz – ur. 1939 w Wilnie, (zmarł w 2015) w latach 1957–1960 studiował na AGH w Krakowie, od 1960 studiował w PWSSP we Wrocławiu w pracowni prof. Stanisława Dawskiego (dyplom w 1965), w 1968 został członkiem ZPAF-u.
Stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku (1977), Verein Kulturkontakte w Wiedniu (1991), Pro-Helvetia (1994), w latach 1978–1995 członek komitetu organizacyjnego Triennale Rysunku we Wrocławiu. W ciągu ponad czterdziestu lat pracy twórczej miał kilkadziesiąt znaczących wystaw indywidualnych w kraju i za granica. Prace w zbiorach m.in. CSW Zamek Ujazdowski, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
