1974 urodzona w Warszawie
1994-1999 studia na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie
od 1999 współpraca artystyczna z Janem Smagą
2014 laureatka Paszportu Polityki w kategorii Sztuki Wizualne
Mieszka i pracuje w Warszawie
Głównym medium, w którym pracuje Aneta Grzeszykowska, jest fotografia. Traktuje ją jednak instrumentalnie, jako narzędzie realizacji bardziej zaawansowanych ćwiczeń artystyczno-ontologicznych. Artystkę interesuje rola, jaką odgrywa fotografia w tworzeniu i dokumentowaniu tożsamości człowieka. W jej projektach filmowych figura ludzka ma charakter marionetek, podobnie zresztą jak w jej rzeźbach-lalkach. Jednym z głównych tematów twórczości Grzeszykowskiej jest jej własna tożsamość, którą analizuje i z którą „gra” na wielu poziomach: wymazując własną postać z rodzinnego archiwum fotografii (Album, 2005) czy wcielając się w postać Cindy Sherman (Untitled Film Stills, 2006). W niektórych swoich projektach – jak chociażby w cyklu portretów nieistniejących ludzi (Untitled, 2006) – Grzeszykowska wykorzystuje możliwości cyfrowej manipulacji obrazem, w innych posługuje się fotografią i filmem w klasyczny sposób, kładąc nacisk na performatywny wymiar działalności artystycznej. Motywy, które obsesyjnie wręcz powracają w twórczości Grzeszykowskiej, to m.in. nieobecność, niewidzialność, znikanie oraz konfrontacja ciała i myśli z niebytem.
1994-1999 studia na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie
od 1999 współpraca artystyczna z Janem Smagą
2014 laureatka Paszportu Polityki w kategorii Sztuki Wizualne
Mieszka i pracuje w Warszawie
Głównym medium, w którym pracuje Aneta Grzeszykowska, jest fotografia. Traktuje ją jednak instrumentalnie, jako narzędzie realizacji bardziej zaawansowanych ćwiczeń artystyczno-ontologicznych. Artystkę interesuje rola, jaką odgrywa fotografia w tworzeniu i dokumentowaniu tożsamości człowieka. W jej projektach filmowych figura ludzka ma charakter marionetek, podobnie zresztą jak w jej rzeźbach-lalkach. Jednym z głównych tematów twórczości Grzeszykowskiej jest jej własna tożsamość, którą analizuje i z którą „gra” na wielu poziomach: wymazując własną postać z rodzinnego archiwum fotografii (Album, 2005) czy wcielając się w postać Cindy Sherman (Untitled Film Stills, 2006). W niektórych swoich projektach – jak chociażby w cyklu portretów nieistniejących ludzi (Untitled, 2006) – Grzeszykowska wykorzystuje możliwości cyfrowej manipulacji obrazem, w innych posługuje się fotografią i filmem w klasyczny sposób, kładąc nacisk na performatywny wymiar działalności artystycznej. Motywy, które obsesyjnie wręcz powracają w twórczości Grzeszykowskiej, to m.in. nieobecność, niewidzialność, znikanie oraz konfrontacja ciała i myśli z niebytem.
