Czarna dziura jest obszarem przestrzeni, w której pole grawitacyjne jest tak silne, że nic nie może mu umknąć w momencie przekraczania określonego punktu, nazywanego horyzontem zdarzeń. Nawet promieniowanie elektromagnetyczne, np. światło, nie jest w stanie umknąć, sprawiając, że wnętrze staje się niewidzialne. Dlatego też nikt nie potrafi naprawdę opisać tego, co wykracza poza horyzont zdarzeń, i jakie by to było uczucie przekroczyć go i przeżyć.
Czarne dziury nadal są tajemniczymi, nieznanymi i potencjalnie niebezpiecznymi obszarami przestrzeni. Mój projekt jest wymyśloną, nierzeczywistą wizją naukowej ekspedycji do czarnej dziury – wizją, która nie może być zweryfikowana, jako że nikt naprawdę nie wie, jak wyglądałoby jej wnętrze. Głównym celem instalacji jest pokazanie, poprzez nierealną podróż, ludzkiej natury z jej pożądaniem przygody, eksplorowaniem nieznanego, definiowaniem go przekraczaniem granic i ryzykowaniem. Częścią ludzkiej natury jest również szukanie inspiracji w wyobrażeniach o tym, co pozostaje niewyjaśnione i nieznane w naszym wszechświecie. Z czasem staje się to częścią naszej kultury, np. książki science-fiction autorstwa Juliusza Verna.
Anna Orlikowska
Czarne dziury nadal są tajemniczymi, nieznanymi i potencjalnie niebezpiecznymi obszarami przestrzeni. Mój projekt jest wymyśloną, nierzeczywistą wizją naukowej ekspedycji do czarnej dziury – wizją, która nie może być zweryfikowana, jako że nikt naprawdę nie wie, jak wyglądałoby jej wnętrze. Głównym celem instalacji jest pokazanie, poprzez nierealną podróż, ludzkiej natury z jej pożądaniem przygody, eksplorowaniem nieznanego, definiowaniem go przekraczaniem granic i ryzykowaniem. Częścią ludzkiej natury jest również szukanie inspiracji w wyobrażeniach o tym, co pozostaje niewyjaśnione i nieznane w naszym wszechświecie. Z czasem staje się to częścią naszej kultury, np. książki science-fiction autorstwa Juliusza Verna.
Anna Orlikowska
