W Mille plateaux Deleuze i Guattari wyróżniają trzy typy zwierząt. Do pierwszego należą zedypalizowani i zindywidualizowani domowi ulubieńcy, posiadający własne imiona. Są to zwierzęta całkowicie zdominowane przez zhierarchizowane struktury władzy. Drugi typ obejmuje zwierzęta symboliczne, które ze względu na swe cechy lub atrybuty odgrywają ważną rolę w mitologiach. Trzeci typ obejmuje zwierzęta dzikie, demoniczne, tworzące wielość w sforach, watahach, rojach itp. Podział ten nie jest rozłączny ani definitywny, gdyż dane zwierzę może dołączyć do każdej z grup i poruszać się między nimi. Zatem należy pamiętać, że każde zwierzę, nawet dzikie, jak tygrys czy słoń, może zostać potraktowane jako zwierzę domowe.
Praca Co ta sarna taka gruba, a ten słoń taki chudy? powstała w ramach zbiorowego projektu My, realizowanego w Łodzi w latach 2008-2009. Była ona moją indywidualną odpowiedzią na postawione w nim pytanie o wspólnotę, o to, „jak można dziś powiedzieć «my»”? „My” nie odnosi się do czysto ludzkiej wspólnoty, lecz wykracza poza nią, ku temu, co zwierzęce. Wykracza ku światu zwierząt i obejmuje trudne relacje ludzko-zwierzęce. Kieruje się zatem również ku temu, co zwierzęce w człowieku i temu, co ludzkie w zwierzęciu. Stworzyłem mobilny monument Ludzkiego Zwierzęcia, pomnik relacji pełnej napięć i sprzeczności. Ukazywał on sarnę, udomowioną i potwornie spasioną przez swych właścicieli. Ta ambiwalentna miłość sprawiła, że zwierzę, uwięzione w klatce, jest też więźniem własnego ciała. Sarna – stworzona na obraz i podobieństwo człowieka. Nikomu już jednak niepotrzebna. Monstrum, ucieleśnienie cierpienia i upokorzenia.W swej klatce, ciągniętej za samochodem, krążyła ona po ulicach Łodzi 2 czerwca 2009 roku.
Urodzony w 1975 w Tomaszowie Mazowieckim, absolwent Wydziału Edukacji Wizualnej w ASP w Łodzi (2002). W swoich pracach łączy wysokie umiejętności warsztatowe z kreowaniem sytuacji artystycznych za pomocą rzeźb, instalacji i wideo. Inspiruje go kultura popularna, wywoływanie emocji przez sztukę, hybrydyczność form. Sięga po horror, New Age, interesuje się dawnymi wierzeniami, tradycjami – w duchu antropologii kulturowej. Jego prace zabarwione są czarnym humorem.
Praca jest opowieścią o pasji tworzenia, o pokornym analizowaniu natury w działalności artystycznej, co w efekcie prowadzi do zakłócenia, które można by nazwać pewnego rodzaju nagrodą.
