Anneliese Michel (ur. 1952 w Leiblfingu) wychowała się w religijnej rodzinie. W wieku 16 lat zaczęła cierpieć na epilepsję. Skierowano ją na leczenie szpitalne. Jesienią 1970 roku lekarze przyznali, że są bezsilni wobec braków postępów w leczeniu pomimo wykorzystania wszelkich dostępnych w tamtym czasie metod.
Wkrótce rozpoczęły się pojawiać u niej omamy: dziewczyna widziała diabelskie twarze i słyszała głosy. Jej zachowanie stało się trudne do wytłumaczenia: piła swój mocz, spożywała muchy, żuła węgiel, odgryzała głowy martwym ptakom, szczekała i wyła. Szczególną jej agresję wywoływały dewocjonalia: niszczyła krzyże i maryjne figurki, rozrywała różańce.
W ostatnich latach życia na jej stopach i dłoniach pojawiły się niegojące się rany i blizny mogące być uznane za stygmaty. Anneliese wyznała, że doznaje objawień Najświętszej Marii Panny oraz Jezusa Chrystusa, którzy podtrzymywali ją na duchu i zapewniali, że zostanie świętą. Twierdziła, że nawiedzały ją dusze zmarłych. Mówiła, że cierpi za kapłanów, w szczególności za tych, którzy nie wierzą w istnienie osobowego szatana oraz za młodzież niemiecką. Cierpienia, jakich doświadczała, powodowały, że pragnęła końca udręk i dlatego poddawała się egzorcyzmom.
Lekarze badający ją stwierdzili anomalie funkcjonowania mięśni szyi, które w wyniku dużej twardości uniemożliwiały połykanie. Napięcie mięśni rozszerzało się na klatkę piersiową i przeszkadzało jej w oddychaniu. Obserwowano u niej nieproporcjonalnie dużą siłę fizyczną w stosunku do masy ciała. Wedle doktryny katolickiej powyższe objawy mogły świadczyć o wystąpieniu opętania demonicznego. Rodzice Anneliese w 1973 roku zwracali się do różnych egzorcystów o pomoc. Początkowo odmawiano. Minęło 7 lat od wystąpienia pierwszych symptomów opętania, zanim biskup Würzburga Josef Stangl udzielił oficjalnej zgody na egzorcyzmy jesienią 1975 roku. Anneliese egzorcyzmowało dwóch księży: proboszcz Ernst Alt oraz salwatorianin Arnold Renz. Ostatni egzorcyzm miał miejsce 30 czerwca 1976 w Klingenbergu nad Menem. Tego samego dnia 24-letnia Anneliese zmarła we śnie po otrzymaniu rozgrzeszenia.
Sąd Krajowy w Aschaffenburgu uznał w wyroku z 1978 roku, że przyczyną śmierci Anneliese było zagłodzenie. Obrona podnosiła, że na zwłokach nie stwierdzono zwykle występujących objawów (np. odleżyn). Rodzice dziewczyny oraz dwaj duchowni egzorcyści zostali uznani za winnych nieumyślnego spowodowania śmierci przez „doprowadzenie dziewczyny do śmierci wskutek niedbalstwa”. Sąd wymierzył im kary 6 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na 3 lata. Prokurator wnosił o łagodniejszy wymiar kary.
Urodzony w 1975 w Tomaszowie Mazowieckim, absolwent Wydziału Edukacji Wizualnej w ASP w Łodzi (2002). W swoich pracach łączy wysokie umiejętności warsztatowe z kreowaniem sytuacji artystycznych za pomocą rzeźb, instalacji i wideo. Inspiruje go kultura popularna, wywoływanie emocji przez sztukę, hybrydyczność form. Sięga po horror, New Age, interesuje się dawnymi wierzeniami, tradycjami – w duchu antropologii kulturowej. Jego prace zabarwione są czarnym humorem.
Praca jest opowieścią o pasji tworzenia, o pokornym analizowaniu natury w działalności artystycznej, co w efekcie prowadzi do zakłócenia, które można by nazwać pewnego rodzaju nagrodą.
