[…] w cyklu ILUMINACJE II. Studnia (natury ludzkiej)z roku 1999 Konopka stworzyła jeszcze doskonalszą postać Człowieka Binarnego – niejako skrzyżowanie cyborga i anioła. Te istoty są już bowiem wolne nie tylko od swych ludzkich ograniczeń, są one także doskonałymi cyborgami, wolnymi od ograniczeń techniki. Jak mówi sama artystka: „Zbliżają się również do wyobrażeń o przedstawicielach przyjaznych odległych cywilizacji. Jeśli są cyborgami, to należą do przyszłych generacji – nie dotyczy ich już troska o degenerujące się implanty, chipy i inne extensions wymagające konserwacji”.
Ewa Witkowska
Urodzona w 1968 w Szczecinie. W latach 1994–1998 studiowała w PWSFTviT w Łodzi na Wydziale Operatorskim i Realizacji Telewizyjnej – Realizacja TV, w latach 2000–2002 specjalizacja: Komunikacja Wizualna – Realizacja TV. Zajmuje się sztuką multimedialną. Brała udział w ponad 150 wystawach i festiwalach sztuki mediów w Europie. Jest również autorką muzyki do kilkunastu filmów o sztuce.
Wpisując się w nurt cyberfeministyczny w sztuce, Barbara Konopka uważała za istotne doświadczenie realnej współpracy, współdziałania z maszyną, poznawanie jej specyficznej logiki, złożonego „aparatu percepcyjnego” i sposobów ekspresji, które – wykraczając poza ludzkie możliwości i przyzwyczajenia – otwierają nowe obszary realności (kreatywność maszyny). W swojej aktywności artystycznej Konopka podejmuje problem transformacji, jakim podlegają ciało i tożsamość w obliczu rewolucji informacyjnej związanej z gwałtownym rozwojem technologii komputerowo-telekomunikacyjnych (eugenika, modyfikacje genetyczne, chirurgia estetyczna, operacje zmiany płci).
Ewa Witkowska
Urodzona w 1968 w Szczecinie. W latach 1994–1998 studiowała w PWSFTviT w Łodzi na Wydziale Operatorskim i Realizacji Telewizyjnej – Realizacja TV, w latach 2000–2002 specjalizacja: Komunikacja Wizualna – Realizacja TV. Zajmuje się sztuką multimedialną. Brała udział w ponad 150 wystawach i festiwalach sztuki mediów w Europie. Jest również autorką muzyki do kilkunastu filmów o sztuce.
Wpisując się w nurt cyberfeministyczny w sztuce, Barbara Konopka uważała za istotne doświadczenie realnej współpracy, współdziałania z maszyną, poznawanie jej specyficznej logiki, złożonego „aparatu percepcyjnego” i sposobów ekspresji, które – wykraczając poza ludzkie możliwości i przyzwyczajenia – otwierają nowe obszary realności (kreatywność maszyny). W swojej aktywności artystycznej Konopka podejmuje problem transformacji, jakim podlegają ciało i tożsamość w obliczu rewolucji informacyjnej związanej z gwałtownym rozwojem technologii komputerowo-telekomunikacyjnych (eugenika, modyfikacje genetyczne, chirurgia estetyczna, operacje zmiany płci).
