„Znacznie wcześniej” jest wyrazem tęsknoty za naturą i tym, co łączyło z nią naszych przodków. Przyroda w pracach Diany Lelonek jest niezwykła: jednocześnie pociągająca i niepokojąca. Wywołuje szereg kontrastowych emocji: tęsknotę, fascynację i poczucie zagrożenia. W poszukiwaniu źródeł tych odczuć artystka cofa się w czasie do momentu, kiedy naturę i człowieka łączyła jeszcze pierwotna więź. Żeby ją odtworzyć próbuje na nowo zrównać człowieka z innymi gatunkami. Przedstawia ludzi jako podglądane przez ukrytą kamerę stado, na wzór zwierząt z filmów przyrodniczych. Pozbawia ich wizerunki tożsamości, odbierając im twarze, które przykrywa mchem i ziemią. Stara się, żeby w jej obiektywie ludzie stali się znów tylko zunifikowanymi, pozbawionymi indywidualności elementami przyrody.