W twórczości podejmuje dyskusję z tradycją portretu, reinterpretując znane z historii sztuki wizerunki kobiet. Bazuje na klasycznych dziełach malarskich, dokonuje ich przetworzenia, odbiera im oczywistość i znany nam porządek, tworząc nowe, niesamowite galerie wizerunków. Artystka, poddając wybrane przez siebie obrazy przekształceniu, fragmentaryzacji czy zmieniając ich kontekst, buduje na ich podstawie nową narrację. Tworzy swoistą herstory – przekształca portrety kobiet będących żonami, matkami, córkami wpływowych mężczyzn. Pozbawiając je twarzy, stawia pytanie – co pozostało w historii poza wizerunkiem? Czy ktoś poświęcił choć chwilę ich osobowości, dokonaniom, dążeniom? O niemal każdym z portretowanych niegdyś mężczyzn możemy odnaleźć informacje w książkach czy archiwach; jedyne, co pozostało po kobietach, to ich twarze.
Ewę Juszkiewicz interesuje ewolucja portretu na przestrzeni wieków, a obszarem jej badań są zjawiska przekraczania norm estetycznych i kanonów obrazowania kobiet, wychodzące z analizy sposobów ich przedstawiania w różnych okresach rozwoju kultury. Artystkę nurtują kulturowe i społeczne schematy dotyczące kobiecych wizerunków, osadzone w historii sztuki; w swoich obrazach i rysunkach obserwuje i podważa klisze dotyczące portretowania. Juszkiewicz porusza kwestię niejednoznaczności wizerunku, wywołując w widzach niepokój i dyskomfort. Jej prace sięgają do naszej wyobraźni, budzą niejednoznaczne uczucia, balansując na granicy piękna i brzydoty.
Ewa Juszkiewicz (ur. 1984) – laureatka Grand Prix 41. Biennale Malarstwa „Bielska Jesień” w 2013 w Bielsku-Białej, zajmuje się rysunkiem, kolażem, rzeźbą oraz animacją, ale jej głównym żywiołem jest malarstwo. Artystka była też laureatką m.in. 40. Biennale Malarstwa w Bielsku-Białej oraz III Festiwalu Sztuki Młodych „Przeciąg” w Szczecinie; tworzy również projekty kuratorskie – w 2011 wraz z Pauliną Ołowską przygotowała wystawy „Brudna woda” i „Piękna pogoda” pokazywane w PGSW w Sopocie i w Fundacji Galerii Foksal w Warszawie. Brała udział w wystawie „Co widać” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (2013). Jako jedna z pięciu Polaków została włączona do książki „100 Painters of Tomorrow” wydanej jesienią 2014 w Londynie przez Thames&Hudson. W 2014 została zaproszona do powodującej spore poruszenie w środowisku sztuki wystawy Maurizio Catellana „Shit and Die” w Palazzo Cavour w Turynie. Współpracuje z warszawską galerią lokal_30, gdzie na przełomie 2013 i 2014 odbyła się jej wystawa indywidualna.
Ewę Juszkiewicz interesuje ewolucja portretu na przestrzeni wieków, a obszarem jej badań są zjawiska przekraczania norm estetycznych i kanonów obrazowania kobiet, wychodzące z analizy sposobów ich przedstawiania w różnych okresach rozwoju kultury. Artystkę nurtują kulturowe i społeczne schematy dotyczące kobiecych wizerunków, osadzone w historii sztuki; w swoich obrazach i rysunkach obserwuje i podważa klisze dotyczące portretowania. Juszkiewicz porusza kwestię niejednoznaczności wizerunku, wywołując w widzach niepokój i dyskomfort. Jej prace sięgają do naszej wyobraźni, budzą niejednoznaczne uczucia, balansując na granicy piękna i brzydoty.
Ewa Juszkiewicz (ur. 1984) – laureatka Grand Prix 41. Biennale Malarstwa „Bielska Jesień” w 2013 w Bielsku-Białej, zajmuje się rysunkiem, kolażem, rzeźbą oraz animacją, ale jej głównym żywiołem jest malarstwo. Artystka była też laureatką m.in. 40. Biennale Malarstwa w Bielsku-Białej oraz III Festiwalu Sztuki Młodych „Przeciąg” w Szczecinie; tworzy również projekty kuratorskie – w 2011 wraz z Pauliną Ołowską przygotowała wystawy „Brudna woda” i „Piękna pogoda” pokazywane w PGSW w Sopocie i w Fundacji Galerii Foksal w Warszawie. Brała udział w wystawie „Co widać” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (2013). Jako jedna z pięciu Polaków została włączona do książki „100 Painters of Tomorrow” wydanej jesienią 2014 w Londynie przez Thames&Hudson. W 2014 została zaproszona do powodującej spore poruszenie w środowisku sztuki wystawy Maurizio Catellana „Shit and Die” w Palazzo Cavour w Turynie. Współpracuje z warszawską galerią lokal_30, gdzie na przełomie 2013 i 2014 odbyła się jej wystawa indywidualna.
