Rozwarstwiony autoportret, fragmentaryczny portret
[…] tworzone przeze mnie gumowe, nadmuchiwane obiekty, zawsze będące czymś pośrednim między przedmiotem, meblem a ciałem, nie zachowują już tak ścisłej formalnej więzi z wyjściową fotografią. Łączą się one bardziej z poruszanym w niej tematem, którym jest szeroko pojęty obraz bliskich relacji między ludźmi. Obrazy emocjonalnych doświadczeń pełnych sprzeczności, ambiwalentnych pragnień, wzajemnej manipulacji i dominacji, ale też energii pożądania i namiętności. Tak więc w pracy Czy mogę użyć twojej szminki? Czy mogę użyć ciebie? składającej się z gumowego obiektu i dwóch fotografii toczy się wymiana pomiędzy trzema elementami instalacji. Przedmiot pożądania zmienia się w przedmiot zaspokajający pożądanie. Zapożyczając swój androgyniczny kształt ze wszystkich atrybutów męskości i kobiecości widocznych na fotografiach. Wciągając w tę grę także pytania stanowiące tytuł pracy. Fragmentaryczność przedstawienia ciała jest u mnie jednym ze sposobów docierania do uniwersalnego archetypu kobiecości czy męskości.
Wiele moich prac dotyczy intymności. Można powiedzieć, że analizuję w nich własną intymność. Niemniej zawsze w procesie tworzenia zachodzi jej transformacja poprzez nadanie powstającej pracy cech głęboko przemyślanej wypowiedzi artystycznej, na przykład przez celową u mnie estetyzację bądź deformację. Nie mamy więc już do czynienia z osobistym zwierzeniem, ale artystyczną wypowiedzią. Ważne jest nabranie dystansu do przeżywanych emocji i znalezienie dla nich takiej formy, która z jednej strony czyniłaby uniwersalną moją artystyczną wypowiedź, a z drugiej strony miałaby siłę tych emocji i zachowałaby ich intymność. Jest to moim podstawowym dążeniem. […]
Hanna Nowicka
[…] tworzone przeze mnie gumowe, nadmuchiwane obiekty, zawsze będące czymś pośrednim między przedmiotem, meblem a ciałem, nie zachowują już tak ścisłej formalnej więzi z wyjściową fotografią. Łączą się one bardziej z poruszanym w niej tematem, którym jest szeroko pojęty obraz bliskich relacji między ludźmi. Obrazy emocjonalnych doświadczeń pełnych sprzeczności, ambiwalentnych pragnień, wzajemnej manipulacji i dominacji, ale też energii pożądania i namiętności. Tak więc w pracy Czy mogę użyć twojej szminki? Czy mogę użyć ciebie? składającej się z gumowego obiektu i dwóch fotografii toczy się wymiana pomiędzy trzema elementami instalacji. Przedmiot pożądania zmienia się w przedmiot zaspokajający pożądanie. Zapożyczając swój androgyniczny kształt ze wszystkich atrybutów męskości i kobiecości widocznych na fotografiach. Wciągając w tę grę także pytania stanowiące tytuł pracy. Fragmentaryczność przedstawienia ciała jest u mnie jednym ze sposobów docierania do uniwersalnego archetypu kobiecości czy męskości.
Wiele moich prac dotyczy intymności. Można powiedzieć, że analizuję w nich własną intymność. Niemniej zawsze w procesie tworzenia zachodzi jej transformacja poprzez nadanie powstającej pracy cech głęboko przemyślanej wypowiedzi artystycznej, na przykład przez celową u mnie estetyzację bądź deformację. Nie mamy więc już do czynienia z osobistym zwierzeniem, ale artystyczną wypowiedzią. Ważne jest nabranie dystansu do przeżywanych emocji i znalezienie dla nich takiej formy, która z jednej strony czyniłaby uniwersalną moją artystyczną wypowiedź, a z drugiej strony miałaby siłę tych emocji i zachowałaby ich intymność. Jest to moim podstawowym dążeniem. […]
Hanna Nowicka
