Tylko chęć widzenia czy choćby wytrwałość oglądania – już pozbawiona przewodnika czy wręcz instytucjonalnego przywództwa, gwarantowanego przez dźwiękowy przewodnik – pozwala zobaczyć dzieło. Zwłaszcza jeśli opiera się ono na pewnej sztuczce jak w przypadku drugiej części projektu „MuzeuM”, na którą składa się siedem „Portretów panien łódzkich” („Portret Agaty Bilewicz”, „Portret Klaudyny Bogus”, „Portret Karoliny Kmieć”, „Portret Katarzyny Mękarskiej”, „Portret Ewy Olczyk”, „Portret Anny Wyderki”, wszystkie z 2005). Te miniatury portretowe znów oprawione są w ciężkie złocone ramy. Tutaj jednak oprócz tego wskazania czy sugestii „dawności” malarstwa pojawia się jeszcze welurowe passe-partout nadające kształt owalu oraz pojawia się coś jeszcze więcej: w owalu pojawia się wizerunek! – portret wystrojonej, utrefionej i upozowanej dziewczyny. „Portrety” w przeciwieństwie do wcześniejszego cyklu są dosłowną symulacją portretowych miniatur z przełomu XIX i XX wieku. I już wydaje się, że modelki zamarły w nieco sztywnych pozach, by trwać tak przez wieki, aż tu nagle, któraś mrugnie, inna obróci głowę, kolejna wystawi język albo ziewnie dyskretnie. Miniatury portretowe okazują się wideoportretami, widocznymi na obramionych ekranach LCD.
Jarosław Lubiak
Jarosław Lubiak
