Główne media Górnej to fotografia, często zestawiana w przestrzenne instalacje, oraz film wideo. W jej twórczości dominują wątki ciała jako magazynu symboli oraz kobiety wyzwolonej spod jarzma dogmatów i przesądów, zagadnienia tożsamości, fascynacja mniejszościami seksualnymi z całą ich specyfiką. W pracach Górnej wyczuwa się mocną więź z kobiecą tożsamością. Jest to więź wykraczająca poza ramy obowiązujących obrazów kobiety jako matki czy osoby uległej, posłusznej, biernej i łagodnej. Kobiety sportretowane w realizacjach Górnej hipnotyzują widza intensywnym spojrzeniem, patrzą mu głęboko w oczy. Jest to spojrzenie przeszywające, wnikające w najdalsze, tajemne zakamarki duszy. Górna rozszyfrowuje i ujawnia stereotypy, podejmuje zmaganie z utartym myśleniem, odziera z przesądów. Tym samym ukazuje substancję ludzką w jej czystej postaci – pełną i niedoskonałą. Czerpiąc z utartych symboli, zmienia i przewartościowuje ich znaczenia. Nagie ciało staje ponad nagością, cielesność zdobywa inny wymiar, seksualność jest manifestem. Użyta szata ma swój wymierny ciężar, jest czytelnym znakiem, jest symbolem. Górna obserwuje świat ludzkich zależności i pokazuje go zawsze z szacunkiem dla ludzkiej integralności fizycznej i psychicznej.
Urodzona w 1968 roku w Warszawie. Dyplom na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego.
Urodzona w 1968 roku w Warszawie. Dyplom na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego.
