Klaudia Wojciechowicz

Współczesność definiuje jednostkę nie poprzez stosunek do własnego bycia, lecz poprzez działanie. Działanie konstytuuje nas jako jednostki – 16.30, godzina przejścia ze sfery zawodowej w prywatną dla wielu jednostek jest momentem przejścia w pozbawiony działania, a zatem ontologicznie niejasny stan. Przestrzeń domowego niebytu to przestrzeń, w której zbyt zmęczeni, by podjąć działanie, niezdolni do afirmacji własnego bytu, stajemy przepełnieni troską i lękiem przed utratą istnienia. Mitdasein, bycie razem, Heideggerowski wyznacznik istoty ludzkiego bycia  rozpada się pośród inercji patowych sytuacji dnia codziennego.