Co jakiś czas strumień światła wyzwalany jest przez lampę błyskową przymocowaną do aparatu fotograficznego stojącego na statywie, za którym ustawiony jest manekin „fotograf”. Widz znajdujący się w obszarze błyskającej lampy staje się osobą współtworzącą dzieło artystyczne. Relacje, jakie zachodzą w pracy Fotograf pomiędzy widzem a dziełem artystycznym, są niejako odwrócone. To fotograf obserwuje widza. Widz staje się więc w tym momencie oglądanym modelem. Zmienia się jego funkcja jako obserwatora. W tym przypadku praca wymaga od oglądającego np. przybrania określonej pozy, odpowiedniego zachowania. Widz do końca nie wie, czy ma do czynienia z dziełem artystycznym – imaginacją twórczą, czy sytuacją możliwą do zaistnienia w rzeczywistości. Praca przywołuje tę część realności, w której kondensują się istotne rzeczy dotyczące nie tylko sztuki, ale też pola rozważań socjologicznych czy kulturowych. Praca ta przywołuje więc pytania: jaki wpływ wywiera dzieło sztuki na odbiorcę? Gdzie przebiega linia demarkacyjna oddzielająca prawdę od fikcji?
Urodzony w 1972 roku w Poznaniu. Studiował grafikę w ASP w Poznaniu, dyplom z wyróżnieniem otrzymał w pracowni prof. Mirosława Pawłowskiego (1997).
