Małgorzata Szymankiewicz – ur. w 1980 w Poznaniu, mieszka w Poznaniu. Studiowała na Wydziale Edukacji Artystycznej i Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Obecnie asystentka w Pracowni Malarstwa i Rysunku Akademii Sztuki w Szczecinie. Jedna z najzdolniejszych malarek młodego pokolenia. Bezpośrednio nawiązuje do tradycji polskiego i światowego malarstwa abstrakcyjnego. Ostatnio poszerzyła pole działania o rzeźbę, obiekt w przestrzeni i mural, w tej dziedzinie również najbardziej interesują ją zagadnienia czysto formalne i odniesienia do estetyki modernizmu.
Praca odnosi się do stanu niewiedzy, który w kontekście sztuki może być ważniejszy i bardziej przydatny niż wiedza. Niewiedza jest punktem wyjściowym do eksplorowania świata i badań na polu sztuki, odgrywa istotną rolę w działalności, jaką uprawia artysta. Wiedza z kolei często przyjmuje cechy schematu – narzuca jednowymiarowe spojrzenie na rzeczywistość. Dlatego w pracy twórczej niezwykle istotne jest odrzucenie schematów i interpretowanie sytuacji po swojemu, nadawanie nowych pojęć i patrzenie z wielu innych punktów widzenia. W takiej pracy trzeba zostawić sobie miejsce na popełnianie błędów i wliczyć to jakby w koszty zajmowania się sztuką. Stan niewiedzy to według mnie permanentne poszukiwanie i dystans do tego, co już wiemy o rzeczywistości, akceptacja możliwości zmiany własnych sądów i przekonań, to swoboda i spontaniczność działań. Obiekt z miarkami drewnianymi jest właśnie taką spontaniczną demonstracją irracjonalności naszych działań, ideą pracy staje się w zasadzie sam ,,opis” nieistniejącego obiektu za pomocą miary użytej w inny sposób niż jej przeznaczenie.
