Urodzona w 1963 roku, mieszka i pracuje w Warszawie. W latach 1983-1988 studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dyplom z malarstwa obroniła w pracowni Tadeusza Dominika, aneks u profesora Ryszarda Winiarskiego. Pierwsza wystawa „By miłość i wiara stały się również moim udziałem” miała miejsce w 1988 roku Galerii Dziekanka i prezentowała prace dyplomowe artystki – jedenaście obrazów utrzymanych w stylistyce bliskiej Nowej Ekspresji. W tym czasie artystka sytuowała się wobec malarzy Gruppy, czego przejawem było charakterystyczne „plakatowe” podejście do powierzchni obrazów. Jednocześnie rozwijała własne, charakterystyczne motywy, odnosząc się w manierze postmodernistycznej do dziedzictwa sztuki wysokiej (od wątków biblijnych do dzieł awangardowych artystów początku XX wieku), jak i do kultury popularnej, ze szczególnym uwzględnieniem elementów subkulturowych. Już w jej wczesnych pracach możemy odnaleźć zarówno cytaty z malarstwa Henriego Mattise'a, jak i symbolikę anarchistyczną.
Druga wystawa „Alfa, Omega, był, jest, przychodzi”, miała miejsce w 1990 roku również w Galerii Dziekanka. W pokazywanych pracach artystka rozwijała swoje zainteresowanie mistyką i religijną ekstazą, które doprowadziło ją do stworzenia kolejnej serii obrazów „mistycznych” pokazywanych w 1991 roku na wystawie „Id est” w warszawskiej Galeria Gama. Pracę nad tym cyklem kontynuowała w trakcie pobytu na stypendium Carla Cattelani w Modenie w 1992 roku. W tym samym roku zaprezentowała go na wystawie „A kiedy wróci” w Galerii Młodych w Warszawie.
Od 1991 roku Przyjemska kieruje się w swoim malarstwie w stronę abstrakcji geometrycznej, jednocześnie włączając do obrazów wzory wywiedzione z tkanin użytkowych i ozdobnych, mozaik, ornamentów nawiązujących do kultur orientu. Prace z tego cyklu prezentowane były, między innymi, w ramach II Krajowej Wystawy Malarstwa Młodych, BWA we Wrocławiu. Poczynając od 1994 roku artystka w coraz większym stopniu korzystała z medium fotografii, podkreślając jednocześnie, że traktuje ją jako malarstwo. Uwidacznia się to w serii Metki składającej się trzydziestu czterech wielkoformatowych fotografiach przedstawiających tytułowe metki z prywatnej kolekcji artystki. Te wyabstrahowane z ubrania jako właściwego produktu – przedmiotu konsumpcji, operujące syntetycznym ujęciem znaki, zyskują formalną autonomię i przekształcają się w artystyczne obiekty.
Część tytułów prac z tego cyklu stanowią swoiste cytaty – nazwiska gwiazd dwudziestowiecznego malarstwa, bądź nazw nurtów sztuki awangardowej. Ten odautorski gest, można odczytywać jako zabarwiony przekąsem komentarz do komercyjnego aspektu sztuki współczesnej. Seria pokazywana była w 1994 na indywidualnych wystawach „Prace” w Galerii Arsenał w Białymstoku, a w roku 1995 na wystawie „Prace z lat 1994-1995” w CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie. Z kolei na wystawie „Frontfix - Laminated Photographs & Speciments”, Thomas Blackman Exhibition Space w 1996 w Chicago prezentowana była druga seria cyklu, a w 1998 roku prace pokazywane były łącznie w sztokholmskiej galerii Art Center Replica.
Metki były też częścią licznych zbiorowych wystaw, w tym dwóch istotnych prezentacji polskiej sztuki w kontekście międzynarodowym: "Despite / Difference", Herbert Read Galery; Kent Institute of Art & Design, Canterbury oraz "Libera, Przyjemska, Stańczak", Skuc Gallery, Ljubljana; Likovni Salon, Celje w 1996 roku. Również w tym roku artystka przebywała również w Nowym Jorku w ramach stypendium Art Links. W trakcie pobytu zrealizowała pracę Lucille zawierającą trzy kadry z filmu Sokół Maltański (1941, reż. John Huston).
Na przełomie 1999 i 2000 roku Przyjemska rozpoczęła pracę nad malarską serią Kosmetyki, której głównymi „bohaterami” stały się opakowania tytułowych specyfików, często ukazywanych przez artystkę w stylistyce konotującej monumentalne przedstawienia architektoniczne. Równolegle do cyklu malarskiego powstają niemal techniczne szkice puzderek, pudełeczek i flakonów, a nawet maszynek do golenia. Po raz pierwszy seria pokazana została dopiero piętnaście lat po powstaniu na wystawie „Jazy i kosmetyki” w Galeria Pustostan w Warszawie. Namysł nad relacją konsumpcji i dynamicznej, czy wręcz inwazyjnej rozbudowy Warszawy końca XX wieku, oddaje również cykl fotografii wykorzystujących wizerunki opakowań kosmetycznych wkomponowanych we współczesny, wielkomiejski krajobraz. Prace z tego cyklu pokazywane były na wystawie „Warszawa w budowie” w MSN, Warszawa w 2014 roku.
Kolejnym cyklem fotograficznym poruszającym zagadnienie konsumpcji dóbr w kontekście transformacji polityczno-ustrojowej są Alkohole (1999-2003). Artystka wydobyła w nim zwodniczy urok designu luksusowych trunków. Wyrafinowanie form przedmiotów pozostających w komercyjnym obiegu, podkreślone zostaje zestawieniem z wyjątkowo umiejętnie uchwyconą sensualnością faktur szlachetnych tkanin. W 2004 na wystawie "INC. Sztuka wobec korporacyjnego przejmowania miejsc publicznej ekspresji", Galeria XX1, Warszawa, fotografie z tego cyklu prezentowane były w kontekście zaprojktowanego przez Przyjemską barowego kontuaru.
Twórcze poszukiwania Przyjemskiej z drugie połowy lat 90. podsumowywała wystawa stworzona w kooperacji z agencją reklamową D'Arcy Art Masius Beneton & Bowles. Towarzyszył jej niekonwencjonalny katalog w formie luksusowego pisma typu life-style, w którym, oprócz samych prac, zamieszczona została modowa sesja zdjęciowa z udziałem artystki, jak również reklamy produktów pozostających w relacji z tematyką dzieł Przyjemskiej.
W 2006 roku artystka rozpoczęła współpracę z warszawską Galerią LeGuern, prezentując tam cykl fotograficzny Sektor 9 będący wynikiem obserwacji specyficznych przejawów popkulturowej estetyki polskich cmentarzy. Kolejna wystawa w tej galerii 2008 roku koncentrowała się na obrazach, które Przyjemska stworzyła przebywając na Krecie. Powrót do malarstwa sztalugowego zaowocował oryginalnymi rozwiązaniami formalnymi badającymi relacje między abstrakcją a figuracją. Jednocześnie sposób opracowania formalnego był porównywany do orfizmu Paula i Soni Delaunay.
Od 2009 roku prace Przyjemskiej pokazywane były na licznych, znaczących wystawach zbiorowych, w tym uwzględniających fenomen polskiej sztuki lat 90.: „Schizma, sztuka polska lat. 90.”, CSW Zamek Ujazdowski (2009), „British British Polish Polish. Sztuka krańców Europy, długie lata 90. i dziś”, CSW Zamek Ujazdowski (2013), „Splendor tkaniny”, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, (2013), czy kolejne edycje wystawy „Warszawa w budowie”, MSN.
Druga wystawa „Alfa, Omega, był, jest, przychodzi”, miała miejsce w 1990 roku również w Galerii Dziekanka. W pokazywanych pracach artystka rozwijała swoje zainteresowanie mistyką i religijną ekstazą, które doprowadziło ją do stworzenia kolejnej serii obrazów „mistycznych” pokazywanych w 1991 roku na wystawie „Id est” w warszawskiej Galeria Gama. Pracę nad tym cyklem kontynuowała w trakcie pobytu na stypendium Carla Cattelani w Modenie w 1992 roku. W tym samym roku zaprezentowała go na wystawie „A kiedy wróci” w Galerii Młodych w Warszawie.
Od 1991 roku Przyjemska kieruje się w swoim malarstwie w stronę abstrakcji geometrycznej, jednocześnie włączając do obrazów wzory wywiedzione z tkanin użytkowych i ozdobnych, mozaik, ornamentów nawiązujących do kultur orientu. Prace z tego cyklu prezentowane były, między innymi, w ramach II Krajowej Wystawy Malarstwa Młodych, BWA we Wrocławiu. Poczynając od 1994 roku artystka w coraz większym stopniu korzystała z medium fotografii, podkreślając jednocześnie, że traktuje ją jako malarstwo. Uwidacznia się to w serii Metki składającej się trzydziestu czterech wielkoformatowych fotografiach przedstawiających tytułowe metki z prywatnej kolekcji artystki. Te wyabstrahowane z ubrania jako właściwego produktu – przedmiotu konsumpcji, operujące syntetycznym ujęciem znaki, zyskują formalną autonomię i przekształcają się w artystyczne obiekty.
Część tytułów prac z tego cyklu stanowią swoiste cytaty – nazwiska gwiazd dwudziestowiecznego malarstwa, bądź nazw nurtów sztuki awangardowej. Ten odautorski gest, można odczytywać jako zabarwiony przekąsem komentarz do komercyjnego aspektu sztuki współczesnej. Seria pokazywana była w 1994 na indywidualnych wystawach „Prace” w Galerii Arsenał w Białymstoku, a w roku 1995 na wystawie „Prace z lat 1994-1995” w CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie. Z kolei na wystawie „Frontfix - Laminated Photographs & Speciments”, Thomas Blackman Exhibition Space w 1996 w Chicago prezentowana była druga seria cyklu, a w 1998 roku prace pokazywane były łącznie w sztokholmskiej galerii Art Center Replica.
Metki były też częścią licznych zbiorowych wystaw, w tym dwóch istotnych prezentacji polskiej sztuki w kontekście międzynarodowym: "Despite / Difference", Herbert Read Galery; Kent Institute of Art & Design, Canterbury oraz "Libera, Przyjemska, Stańczak", Skuc Gallery, Ljubljana; Likovni Salon, Celje w 1996 roku. Również w tym roku artystka przebywała również w Nowym Jorku w ramach stypendium Art Links. W trakcie pobytu zrealizowała pracę Lucille zawierającą trzy kadry z filmu Sokół Maltański (1941, reż. John Huston).
Na przełomie 1999 i 2000 roku Przyjemska rozpoczęła pracę nad malarską serią Kosmetyki, której głównymi „bohaterami” stały się opakowania tytułowych specyfików, często ukazywanych przez artystkę w stylistyce konotującej monumentalne przedstawienia architektoniczne. Równolegle do cyklu malarskiego powstają niemal techniczne szkice puzderek, pudełeczek i flakonów, a nawet maszynek do golenia. Po raz pierwszy seria pokazana została dopiero piętnaście lat po powstaniu na wystawie „Jazy i kosmetyki” w Galeria Pustostan w Warszawie. Namysł nad relacją konsumpcji i dynamicznej, czy wręcz inwazyjnej rozbudowy Warszawy końca XX wieku, oddaje również cykl fotografii wykorzystujących wizerunki opakowań kosmetycznych wkomponowanych we współczesny, wielkomiejski krajobraz. Prace z tego cyklu pokazywane były na wystawie „Warszawa w budowie” w MSN, Warszawa w 2014 roku.
Kolejnym cyklem fotograficznym poruszającym zagadnienie konsumpcji dóbr w kontekście transformacji polityczno-ustrojowej są Alkohole (1999-2003). Artystka wydobyła w nim zwodniczy urok designu luksusowych trunków. Wyrafinowanie form przedmiotów pozostających w komercyjnym obiegu, podkreślone zostaje zestawieniem z wyjątkowo umiejętnie uchwyconą sensualnością faktur szlachetnych tkanin. W 2004 na wystawie "INC. Sztuka wobec korporacyjnego przejmowania miejsc publicznej ekspresji", Galeria XX1, Warszawa, fotografie z tego cyklu prezentowane były w kontekście zaprojktowanego przez Przyjemską barowego kontuaru.
Twórcze poszukiwania Przyjemskiej z drugie połowy lat 90. podsumowywała wystawa stworzona w kooperacji z agencją reklamową D'Arcy Art Masius Beneton & Bowles. Towarzyszył jej niekonwencjonalny katalog w formie luksusowego pisma typu life-style, w którym, oprócz samych prac, zamieszczona została modowa sesja zdjęciowa z udziałem artystki, jak również reklamy produktów pozostających w relacji z tematyką dzieł Przyjemskiej.
W 2006 roku artystka rozpoczęła współpracę z warszawską Galerią LeGuern, prezentując tam cykl fotograficzny Sektor 9 będący wynikiem obserwacji specyficznych przejawów popkulturowej estetyki polskich cmentarzy. Kolejna wystawa w tej galerii 2008 roku koncentrowała się na obrazach, które Przyjemska stworzyła przebywając na Krecie. Powrót do malarstwa sztalugowego zaowocował oryginalnymi rozwiązaniami formalnymi badającymi relacje między abstrakcją a figuracją. Jednocześnie sposób opracowania formalnego był porównywany do orfizmu Paula i Soni Delaunay.
Od 2009 roku prace Przyjemskiej pokazywane były na licznych, znaczących wystawach zbiorowych, w tym uwzględniających fenomen polskiej sztuki lat 90.: „Schizma, sztuka polska lat. 90.”, CSW Zamek Ujazdowski (2009), „British British Polish Polish. Sztuka krańców Europy, długie lata 90. i dziś”, CSW Zamek Ujazdowski (2013), „Splendor tkaniny”, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, (2013), czy kolejne edycje wystawy „Warszawa w budowie”, MSN.
