Cały projekt obraca się wokół postaci mojego dziadka Juliusza Wiktora Gomulickiego i jego księgozbioru – biblioteki humanisty i ducha niesfornego, amatora kuriozów i wielbiciela „pięknych pań”. To realne tło mojego dzieciństwa – przez pierwsze sześć lat życia mieszkałem w domu od sufitu do podłogi szczelnie wypełnionym książkami, częstokroć ustawionymi w dwóch rzędach. Przez następne trzydzieści kilka byłem tam niemal codziennym gościem. Bibliotekę traktuję tak jako źródło, jak i tło dla fantazji, jako miejsce rozlicznych inicjacji. Zapach kurzu i marzenia o dziewczętach doskonale koegzystują w mojej świadomości. Do dziś przyłapuję się na tym, że kiedy oglądam zdjęcia pornograficzne, których tłem są książki, zamiast skupić się na rozkosznie prężących się ciałach, zaczynam odcyfrowywać tytuły na półkach. Książki to nie tylko zawarta w nich wiedza – dla mnie są one przede wszystkim źródłem przyjemności. Książki i kobiety stały się w moim życiu tak detonatorami marzeń, jak i wehikułem ich spełnienia.
Projekt jest rodzajem igraszki, swoistym wywoływaniem duchów, próbą dialogu z utartymi wyobrażeniami – „ładna i głupia” versus „mól książkowy”, jest jednocześnie ukłonem w stronę mojego nieżyjącego dziadka, który jeszcze nieraz po swojej śmierci „puszczał do mnie oko” spomiędzy pożółkłych stronic.
Maurycy Gomulicki, México DF, 26.2.2011
Maurycy Gomulicki – ur. 1969, artysta, projektant, fotograf, kolekcjoner, antropolog kultury popularnej. Hedonista konsekwentnie propagujący Kulturę Rozkoszy. Sztuki Piękne studiował w Warszawie, Barcelonie, Mediolanie i Meksyku. W latach dziewięćdziesiątych prowadził w miesięczniku „Machina” autorską rubrykę Rzecz Kultowa, kontynuowaną następnie pod nazwą Od Rzeczy na łamach magazynu „Fluid”. Konsultant i współautor projektu ABCDF – słownik wizualny Meksyku Miasta (2000–2002). Szerokiej publiczności dał się poznać dzięki swemu przewrotnemu, multidyscyplinarnemu projektowi Pink Not Dead! (2006). Autor trzech albumów fotograficzych Fúnebre (wspólnie z Jeronimo Hagermanem, Editorial Diamantina, 2006), W-wa (Fundacja Bęc Zmiana, 2007) i Minimal Fetish (LeTo, 2010). W wielu ze swoich projektów podejmuje dialog z erotyką – w tym wypadku warto wymienić choćby zrealizowany w warszawskiej Zachęcie mural Fertilty Pop (2008) czy serię kolaży pod wspólnym tytułem Pussy Mandala (2008–2009). Intensywny kolor, eksplorowany tak w potencjale witalnym, jak w wymiarze socjo-kulturowym, jest istotnym elementem w jego twórczości. W ostatnich latach często interweniuje w przestrzeni publicznej – vide: Perła (Wigry, 2009), Światłotrysk (Warszawa, 2009), Color Cube (Wrocław, 2010), Obelisk (Poznań 2010), Totem (Open’er, Gdynia, 2012) oraz Relax & Luxus (Artloop, Sopot, 2012). Jest artystą bardzo aktywnym – jego najnowsze projekty to m.in. Bibliophilia (MOCAK, Kraków, 2011), Kwiat Paproci (Arsenał, Białystok, 2011), Fantom (Open City, Lublin, 2011), Sanktuarium (Królikarnia, Warszawa, 2011), Widmo (Cité Administrative, Bruxels, 2011) i Diamonds Are Forever (Arsenał, Poznań / Bibilioteka Narodowa, Warszawa, 2011). Gomulicki jest związany z warszawską galerią Leto. Mieszka i pracuje na przemian w Polsce i Meksyku.
