TEORIA GŁOWY
"…Głowa jest nie tylko zacną siedzibą mózgowia. Jest to także twór posiadający jamę, która wchłania zewnętrzność, a więc różne pokarmy stałe i płynne, zapachy i dźwiękowe odgłosy. Zdolności wchłaniania materii zewnętrznej są nieprawdopodobną tajemnicą głowy: jest tu pokazana z wielką mocą zasada, że chleb staje się ciałem a wino krwią. Bez tej zasady idea chrześcijaństwa byłaby nie do pomyślenia. Tajemnica wchłaniania zewnętrzności jawiła mi się z taką ostrością, że cała moja sztuka od 1972 roku była związana z konceptualną zabawą konsumpcją. Oczywista przewrotność sztuki konsumpcyjnej była rodzajem kpiny ze świata dojrzałej konkretności, a więc banany w uległych i czarujących ustach mogły się zamienić za przyczyną naszej przewrotnej wyobraźni w penisy spragnione pieszczot. W pewien sposób zbliżyłam się też do feministycznego ruchu, choć zdaję sobie sprawę z tego, że ksenofobia feminizmu jest nie tyle wyzwoleniem kobiety co jej uwięzieniem w szponach pochwy i macicy. Kobieta jako część przepołowionej całości spełnić się może tylko z jej brakującą połową, czyli z mężczyzną. Popieram jednak te zabawy, które Safona opisała w swoich poematach, bo utrudzona kobieta musi mieć szansę samospełnienia także w sytuacji, gdy przyjemność nie jest celem prokreacji. Być może dlatego sztuka konsumpcyjna jest manifestacją radości życia z pełną świadomością trwogi i eschatologicznego końca człowieka. Dla czystych doświadczeń robiłam też próby ze sztuką postkonsumpcyjną, gdzie anonimowa głowa przyjmuje do ust kisiel albo budyń i czasami z ust go wypluwa. Ta śliskość istoty życia jest przyczyną, dla której cała moja artystyczna aktywność w latach 1972-1976 była skupiona na badaniu sensu galarety. Nieznana do końca moc spermy nie tylko spełnia funkcję przedłużenia gatunku, jest to także rodzaj ślizgawki, gdzie moc i siła pojawiają się wraz z biologicznym wigorem…"
Natalia LL, 16 marca 1991
Natalia Lach-Lachowicz urodziła się w 1937 roku w Żywcu. Studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Plastycznej we Wrocławiu w latach 1957–63. Zajmuje się fotografią, filmem, performansem, instalacją. Współzałożycielka wraz z Andrzejem Lachowiczem, Zbigniewem Dłubakiem i Antonim Dzieduszyckim grupy PERMAFO, działającej we Wrocławiu w latach 1970–81. Od roku 1971 wystawia jako Natalia LL. W latach 2004–13 wykładała w poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jej prace znajdują się w kolekcjach Muzeum Sztuki w Łodzi, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Narodowego w Gdańsku, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie, Frauenmuseum w Bonn, Moderna Galerija w Lublanie, Ludwig Museum w Kolonii, International Center of Photography w Nowym Jorku, Musée d’Art moderne de la Ville de Paris. W 2013 roku otrzymała Nagrodę im. Katarzyny Kobro. Mieszka i pracuje we Wrocławiu. Od 2012 roku reprezentowana przez galerię lokal_30.
