1974 urodzony w Wadowicach
1993-1995 studia na wydziale architektury Politechniki Krakowskiej
1995-2000 studia na wydziale grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie
1995-2001 współzałożyciel i członek grupy Ładnie
1998-2001 założyciel i kurator Galerii Otwartej w Krakowie
2004 pobyt studyjny w Art in General w Nowym Jorku
2004 pobyt studyjny w Zug w Szwajcarii
2005 laureat międzynarodowej nagrody artystycznej Europas Zukunft
Mieszka w Krakowie.
Rafał Bujnowski to jeden z najbardziej radykalnych i inteligentnych malarzy współczesnych. Jego sztuka jest błyskotliwym połączeniem dwóch, z pozoru odległych, dyscyplin artystycznych - malarstwa i konceptualizmu. Tematem kolejnych projektów Bujnowskiego - obrazów, wideo, obiektów czy akcji - są konwenanse związane ze społecznym funkcjonowaniem artysty, dzieł sztuki i obrazów, jak również konwencjonalność samej sztuki. Obrazy Rafała to w pełni świadome malarstwo konceptualne - przedmioty ujawniające i zmieniające sens w zależności od otoczenia w jakim zostaną umieszczone, to swoiste modele dzieł sztuki, ujawniające napięcie między procesem artystycznej produkcji i konsumpcji. Niewątpliwy i nieprzeciętny talent plastyczny artysty sprawia zarazem, że jego prace są również traktowane jako "samobieżne dzieła malarskie", wyjątkowo dobre obrazy.
W swoich pracach z początku lat 2000. Rafał Bujnowski stosował często metodę multiplikacji, nawiązując nie tylko do zjawiska raptownego przyrostu dóbr konsumpcyjnych w przechodzącej transformację ustrojową Polsce, ale także do awangardowego, produktywistycznego mitu artysty społecznie użytecznego. Bujnowski pracował intensywnie nad ideą powielenia w malarstwie również w sensie czysto warsztatowym: jak namalować identycznie dwa razy tą samą rzecz? Obrazy z serii “Bliżniaki” (2003) prezentują paradoksalne odwrócenie perspektywy – modernistyczna idea produkcji seryjnej odnajduje tu swój “naturalny” precedens. Bliźniaki wyglądają niemal identycznie, zaś malarz znajduje tym samym usprawiedliwienie dla rozwinięcia swojej mechanistycznej metody, zgodnie z którą idealny obraz to taki, który da się powtórzyć jeszcze raz. Kluczem do osiągnięcia sukcesu jest zaś redukcja, uproszczenie i standaryzacja poszczególnych elementów. W 2006 roku seria “Bliźniaków” zyskała niespodziewane rozwinięcie w bardziej politycznym kierunku. Artysta namalował portret braci Kaczyńskich – jako bliźniaków, ale zarazem braci, którzy w tym właśnie czasie przejęli pełnie władzy w państwie.
1993-1995 studia na wydziale architektury Politechniki Krakowskiej
1995-2000 studia na wydziale grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie
1995-2001 współzałożyciel i członek grupy Ładnie
1998-2001 założyciel i kurator Galerii Otwartej w Krakowie
2004 pobyt studyjny w Art in General w Nowym Jorku
2004 pobyt studyjny w Zug w Szwajcarii
2005 laureat międzynarodowej nagrody artystycznej Europas Zukunft
Mieszka w Krakowie.
Rafał Bujnowski to jeden z najbardziej radykalnych i inteligentnych malarzy współczesnych. Jego sztuka jest błyskotliwym połączeniem dwóch, z pozoru odległych, dyscyplin artystycznych - malarstwa i konceptualizmu. Tematem kolejnych projektów Bujnowskiego - obrazów, wideo, obiektów czy akcji - są konwenanse związane ze społecznym funkcjonowaniem artysty, dzieł sztuki i obrazów, jak również konwencjonalność samej sztuki. Obrazy Rafała to w pełni świadome malarstwo konceptualne - przedmioty ujawniające i zmieniające sens w zależności od otoczenia w jakim zostaną umieszczone, to swoiste modele dzieł sztuki, ujawniające napięcie między procesem artystycznej produkcji i konsumpcji. Niewątpliwy i nieprzeciętny talent plastyczny artysty sprawia zarazem, że jego prace są również traktowane jako "samobieżne dzieła malarskie", wyjątkowo dobre obrazy.
W swoich pracach z początku lat 2000. Rafał Bujnowski stosował często metodę multiplikacji, nawiązując nie tylko do zjawiska raptownego przyrostu dóbr konsumpcyjnych w przechodzącej transformację ustrojową Polsce, ale także do awangardowego, produktywistycznego mitu artysty społecznie użytecznego. Bujnowski pracował intensywnie nad ideą powielenia w malarstwie również w sensie czysto warsztatowym: jak namalować identycznie dwa razy tą samą rzecz? Obrazy z serii “Bliżniaki” (2003) prezentują paradoksalne odwrócenie perspektywy – modernistyczna idea produkcji seryjnej odnajduje tu swój “naturalny” precedens. Bliźniaki wyglądają niemal identycznie, zaś malarz znajduje tym samym usprawiedliwienie dla rozwinięcia swojej mechanistycznej metody, zgodnie z którą idealny obraz to taki, który da się powtórzyć jeszcze raz. Kluczem do osiągnięcia sukcesu jest zaś redukcja, uproszczenie i standaryzacja poszczególnych elementów. W 2006 roku seria “Bliźniaków” zyskała niespodziewane rozwinięcie w bardziej politycznym kierunku. Artysta namalował portret braci Kaczyńskich – jako bliźniaków, ale zarazem braci, którzy w tym właśnie czasie przejęli pełnie władzy w państwie.
