Urodzony w 1947 w Warszawie, zmarł w 2018. Od 1972 uczestniczył w ponad 150 wystawach. Od 1974 miał 32 wystawy indywidualne. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików od 1979, w 1997 roku otrzymał dyplom i medal ZPAF
„za wybitne osiągnięcia twórcze w dziedzinie fotografii”, w 2007 – medal XX-lecia Muzeum Historii Fotografii w Krakowie oraz Nagrodę Specjalną Ministra Kultury za nieocenione zasługi dla kultury polskiej w dziedzinie fotografii 2007.
W sztuce – samouk. Realizował prace w technice fotograficznej i wideo. Od lat „współpracuje” z górską rzeką Białka, gdzie powstały cykle „Obrazy uzupełniające” i „Ciągłość nieskończoności”. Przyjmując,
że kamienie trwają wiecznie i symbolizują wieczność Natury, wprawia je w ruch w swoich instalacjach, podważając przypisaną im statyczność („Obiekty dynamiczne 2002–…”).
Od lat siedemdziesiątych brał udział w życiu artystycznym kręgów neoawangardy jako artysta i dokumentator wydarzeń artystycznych.
W 1974 roku miał pierwszą wystawę indywidualną „Przedziały czasowe” w Galerii Remont w Warszawie. W latach 1975–1977 pracował w Galerii Współczesnej w Warszawie. W stanie wojennym uczestniczył w działaniach łódzkiego Strychu. W okresie od 1974–2000 realizował „Kolekcję prywatną” – zapis autorski życia kręgu artystów, z którymi był związany. Dwadzieścia lat (1979–1999) dokumentował fotograficznie spektakle teatralne w teatrach m.in. Ochota, Studio, Ateneum, Dramatycznym, Prezentacje.
Prace Rytki są w zbiorach: Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Warszawie oraz we Wrocławiu, Muzeum Historii Fotografii w Krakowie, Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, Galerii Wymiany w Łodzi , BWA w Lublinie, BWA oraz Artoteki w Zielonej Górze, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, fundacji IN SITU
i w kolekcjach prywatnych (m.in. D. Bieńkowskiego i W. Jędrzejewskiego).
„za wybitne osiągnięcia twórcze w dziedzinie fotografii”, w 2007 – medal XX-lecia Muzeum Historii Fotografii w Krakowie oraz Nagrodę Specjalną Ministra Kultury za nieocenione zasługi dla kultury polskiej w dziedzinie fotografii 2007.
W sztuce – samouk. Realizował prace w technice fotograficznej i wideo. Od lat „współpracuje” z górską rzeką Białka, gdzie powstały cykle „Obrazy uzupełniające” i „Ciągłość nieskończoności”. Przyjmując,
że kamienie trwają wiecznie i symbolizują wieczność Natury, wprawia je w ruch w swoich instalacjach, podważając przypisaną im statyczność („Obiekty dynamiczne 2002–…”).
Od lat siedemdziesiątych brał udział w życiu artystycznym kręgów neoawangardy jako artysta i dokumentator wydarzeń artystycznych.
W 1974 roku miał pierwszą wystawę indywidualną „Przedziały czasowe” w Galerii Remont w Warszawie. W latach 1975–1977 pracował w Galerii Współczesnej w Warszawie. W stanie wojennym uczestniczył w działaniach łódzkiego Strychu. W okresie od 1974–2000 realizował „Kolekcję prywatną” – zapis autorski życia kręgu artystów, z którymi był związany. Dwadzieścia lat (1979–1999) dokumentował fotograficznie spektakle teatralne w teatrach m.in. Ochota, Studio, Ateneum, Dramatycznym, Prezentacje.
Prace Rytki są w zbiorach: Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Warszawie oraz we Wrocławiu, Muzeum Historii Fotografii w Krakowie, Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, Galerii Wymiany w Łodzi , BWA w Lublinie, BWA oraz Artoteki w Zielonej Górze, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, fundacji IN SITU
i w kolekcjach prywatnych (m.in. D. Bieńkowskiego i W. Jędrzejewskiego).
